تلفن سانترال مرکزی و تنظیمات سانترال پاناسونیک 7730

 

سانترال دیجیترون

سانترال سیستم کلید مدرن معمولاً کاملاً دیجیتال است، اگرچه انواع آنالوگ همچنان وجود دارد و برخی از سیستم ها خدمات VOIP را اجرا می کنند. به طور موثر، جنبه هایی که یک PBX را از یک سیستم کلید هیبریدی متمایز می کند، مقدار، دامنه و پیچیدگی ویژگی ها و امکانات ارائه شده است. سیستم های ترکیبی یک ابزار رایج در صنعت خدمات مالی هستند که در طبقات تجاری مورد استفاده قرار می گیرند. این سیستم های کلیدی هیبریدی پیشرفته معمولاً فقط به PBX های متصل برای تعامل با کارکنان پشتیبان و پست صوتی نیاز دارند. این سیستم ها معمولاً دارای واحدهای جلویی هستند که به آنها Turrets گفته می شود. به دلیل ارائه مدارهای Hoot-n-holler قابل توجه هستند. Hoot های متعدد از طریق بلندگوهای مالتی پلکس در مکان های مختلف به چندین کاربر ارائه می شود. PBX یک مبادله تلفن سانترال یا سیستم سوئیچینگ است که به یک سازمان خصوصی خدمت می کند و به اشتراک گذاری صندوق های اداری مرکزی بین تلفن سانترال های داخلی نصب شده اجازه می دهد و ارتباط بین آن تلفن سانترال های داخلی داخل سازمان را بدون استفاده از خطوط خارجی فراهم می کند. خطوط دفتر مرکزی اتصال به شبکه تلفن سانترال عمومی سوئیچ شده (PSTN) را فراهم می کند. جنبه تمرکز یک PBX امکان استفاده مشترک از این خطوط را بین تمام ایستگاه های سازمان فراهم می کند. توانایی ارتباط داخلی آن به دو یا چند ایستگاه اجازه می دهد تا به طور مستقیم در حالی که از شبکه تلفن سانترال سوئیچ شده عمومی استفاده نمی کنند، متصل شوند. این روش تعداد خطوط مورد نیاز از سازمان به شبکه تلفن سانترال عمومی سوئیچ شده را کاهش می دهد. هر دستگاه متصل به سانترال، مانند تلفن سانترال، دستگاه فکس یا مودم رایانه، به عنوان داخلی نامیده می شود و دارای یک شماره تلفن سانترال داخلی تعیین شده است که ممکن است به طور خودکار به طرح شماره گذاری دفتر مرکزی نگاشت شود یا نباشد. و بلوک شماره تلفن سانترال اختصاص داده شده به PBX. در ابتدا، سیستم های PBX مزیت اصلی صرفه جویی در هزینه تماس های تلفن سانترالی داخلی را ارائه می کردند: مدیریت سوئیچینگ مدار به صورت محلی هزینه های خدمات تلفن سانترال را از طریق خطوط دفتر مرکزی کاهش می داد. همانطور که سیستم های PBX محبوبیت پیدا کردند، شروع به ارائه خدمات غیرقابل دسترس در شبکه عمومی کردند، مانند گروه های شکار، ارسال تماس و شماره گیری داخلی.

قیمت دستگاه سانترال دیجیتال

سانترال با تکامل شبکه تلفن سانترال، سازماندهی آن در یک سیستم سلسله مراتبی ضروری شد که به هر مشتری اجازه می دهد با هر مشتری دیگری تماس بگیرد. به منظور حمایت از چنین سازمانی، مراکز سوئیچینگ در سیستم تلفن سانترال آمریکا به سه طبقه محلی، پشت سر هم و عوارضی سازماندهی شدند. یک دفتر محلی (یا دفتر پایانی) یک مرکز سوئیچینگ بود که مستقیماً به ابزارهای تلفن سانترال مشتریان متصل می شد. یک دفتر پشت سر هم دفتری بود که به مجموعه ای از دفاتر محلی خدمت می کرد. دفتر مرجانی درگیر تغییر ترافیک در مدارهای مسافت طولانی (یا عوارضی) بود. در طول دهه 1990، به دلیل ترکیبی از چندین روند، شبکه تلفن سانترال به طور قابل توجهی تغییر کرد: افزایش حجم ترافیک ناشی از مشترکین جدید تلفن سانترال و استفاده از شبکه تلفن سانترال برای دسترسی به اینترنت. ظهور تکنیک های جدید "سوئیچینگ بسته" (که در زیر توضیح داده شده است). پروتکل های جدید برای ترافیک صوتی از طریق شبکه های داده؛ و در دسترس بودن مقدار زیادی از پهنای باند در شبکه های راه دور. در نتیجه این تحولات، شبکه تلفن سانترال سلسله مراتبی دهه های 1950 و 1960 به دو سطح سوئیچینگ سقوط کرد. دفاتر پایانی اکنون به عنوان دفاتر کلاس 5 شناخته می شوند و متعلق به اپراتورهای خدمات محلی یا "شرکت های صرافی محلی" هستند. دفاتر قدیمی عوارضی و پشت سر هم اکنون به عنوان دفاتر کلاس 4 شناخته می شوند؛ این دفاتر متعلق به ارائه دهندگان خدمات از راه دور یا «شرکت های مبادله ای هستند.» با این حال، حتی این تمایز بین ارائه دهندگان محلی و راه دور با ادامه مقررات زدایی کمتر مشخص شد. در حالی که حجم زیادی از ترافیک صوتی تلفن سانترال از طریق سوئیچ های کلاس 5 و کلاس 4 جریان دارد، چندین گزینه برای تغییر ترافیک صوتی از طریق شبکه تلفن سانترال به وجود آمده است. به عنوان مثال، با دیجیتالی کردن، فشرده سازی و بسته بندی سیگنال های صوتی، ترافیک تلفن سانترالی. می توان به جای مدارهای اختصاصی از طریق شبکه های داده سوئیچ بسته معمولی ارسال کرد. چندین رویکرد برای سوئیچینگ بسته ممکن است، بر اساس اینکه بسته های با طول متغیر یا با طول ثابت استفاده می شوند. زمانی که بسته های با طول متغیر استفاده می شوند و پروتکل اینترنت (IP) پروتکل اساسی برای شبکه داده است، مکانیزم "صدا بر روی IP" (VoIP) نامیده می شود. در چنین پیکربندی، ترافیک صوتی با استفاده از یک روتر، دستگاهی متشکل از پورت های ورودی و خروجی از شبکه، یک پارچه سوئیچینگ برای سوئیچ بین ورودی و خروجی، و یک پردازنده برای اجرای پروتکل های مسیریابی و انجام مدیریت شبکه بر روی اینترنت سوئیچ می شود.. هنگامی که سیگنال صوتی دیجیتالی در بسته های با طول ثابت بسته بندی می شود و از طریق یک شبکه حالت انتقال ناهمزمان (ATM) ارسال می شود، این روش به عنوان "صدا از طریق ATM" (VoATM) شناخته می شود. در داخل شبکه، ATM بسته های مستقیم را از مبدا به مقصد سوئیچ می کند.